توهین آشکار به شرکت کننده؛ دستپخت نو یک برنامه تلویزیونی - مجله سامی

اما تماشا برنامه های گوناگون این رسانه همواره مثبت و سودمند نیست بلکه در بعضی اوقات کاملاً مضرّ است و آسیب های مختلفی را به خانواده ها می رساند.

جایی که روی آنتن به عمه و خاله و حتی پدر و مادر هم در قالب استندآپ توهین می گردد یا روی آنتن زنده اصرار داریم زن و شوهر به همدیگر ابراز علاقه نمایند.

معضل بعدی این است که بارها میهمان هر دیالوگی را که خواسته به زبان آورده در بعضی اوقات مجری توانسته و بعضی هم اوقات هم با میهمان همراهی نموده است.

جایی هم در وقت اضافه مردم شاهد دعوای لفظی یک ورزشکار با مربی اش بودند که هرچه باشد مقام استاد و شاگردی ایجاب می نماید، منش و اخلاق پهلوانی به رخ مخاطب کشیده گردد نه بی اخلاقی!

شاید بعد از برخورد نا به جا و غیراصولی فرزاد حسنی با میهمان برنامه اکسیر، دستپخت در قالب یک برنامه تلویزیونی برای آموزش آشپزی به بانوی ایرانی هر میزان هم که اشتباه نموده باشد باید با سعه صدر برخورد می کرد تا یک بانوی ایرانی تحقیر نگردد.

شاید اگر یک رفتار درستی صورت می گرفت و غیرمستقیم و از روی اصول برنامه سازی تلویزیونی به او گوشزد آموزشی می شد هم بهتر یاد می گرفت بایستی چگونه آشپزی کند و خاطره خوبی از دستپخت در فکر او بماند.

اما حالا نه خاطره خوبی از او مانده و نه تنها فراگرفته بلکه بازتاب های آن در فضای مجازی هم خانم آشپز را آزرده خاطرتر می نماید.

می دانیم که امروز در تنگناهای مالی فراوری محتوا در رسانه ملی به سختی صورت می گیرد به ویژه در برنامه های زنده که بعضی اوقات اتفاقات غیراصولی روی آنتن شاهد هستیم و حالا این معضل بیمارگونه به برنامه های ضبطی هم سرایت نموده است.

در این راستا اهمیت نظارت صدچندان می گردد که مربی در برنامه تلویزیونی خلاف قاعده رسانه ای تلویزیون عمل می نماید حداقل مجری دستپخت می بایست کار را مدیریت می کرد تا جلوی عمیق شدن این ضایعه رسانه ای گرفته گردد.

اما همراهی کردن او هم محل سوال است.

واقعاً داشتن سعه صدر و برخورداری از دانش رسانه ای لازمه تهیه نمایندگی و اجرای یک برنامه تلویزیونی است که تداوم آن حتماً آسیب مهلکی برای صداوسیمای ما محسوب می گردد.

شاید لازم به یادآوری باشد که تلویزیون فضای مجازی نیست که هرچه می خواهیم بگوییم و هرگونه می خواهیم رفتار کنیم.

مخاطب این رسانه میلیونی است و دست اندرکارانش باید با چنین نگاه و رویکردی به میدان بیایند.

نگاه دم دستی و غیراصولی نه تنها راهی به جایی نمی برد بلکه رسانه ملی را در پرتگاه ریزش مخاطب و یک نوع تشنج رسانه ای قرار می دهد. بنابراین توصیه می گردد نظارت بیشتری بر تعدد برنامه های ضبطی حاکم گردد که باید سرمنزل شان کیفیت بیشتری نسبت به برنامه زنده ای باشد که امروز دچار آفت فراوریات بی رویه شده است. چرا که به خاطر مسائل بودجه ای هر روز برنامه زنده بیشتر می گردد و از این حیث هم شاهد رفتارها و گفتارهای نامناسب روی آنتن هستیم.

البته این بار بی ادبی و بی اخلاقی رسانه ای از یک برنامه ضبطی سر زده که وظیفه و اهمیت نظارت را به مراتب بالا می برد که اگر جلوی چنین اتفاقاتی گرفته نگردد آسیب ها و معضلات جای کیفیت و تأثیر را می گیرند.

پ