ایزلوگ ؛ گودالی عجیب برای انباشت گل و لای دریاچه کتلمیر هلند - مجله سامی

بین سال های 1950 تا 1990، دریاچه کتلمیر به خاطر مواد زائد سمّی صنعتی که به وسیله رودخانه های رایل و ایزل از کارخانه ها و تأسیسات صنعتی واقع در بالای آنها به این دریاچه منتقل می شد، شدیدا آلوده شد. نه تنها صنایع کشور هلند، بلکه بسیاری از صنایع واقع در آلمان، سوئیس و فرانسه در انتشار این مواد آلاینده در این رود دخیل بودند.

رسوبات آلوده به شکل لایه های ضخیمی از گل و لای آلوده در کف دریاچه کتلمیر انباشته شده است. ترس و نگرانی عمده این است که مواد آلاینده بخواهد آب زیرزمینی را آلوده نموده یا به دریاچه آب شیرین ایزلمیر برسد. این دریاچه، بزرگ ترین دریاچه در هلند و منبع اصلی آب شیرین برای مصارف کشاورزی و آشامیدنی است. بعلاوه دریاچه ایزلمیر فرصت های معدودی برای فعالیت های تفریحی مانند قایقرانی با قایق های بادبانی فراهم می آورد.

در سال 1994، تصمیمی اتخاذ شد مبنی بر اینکه رسوبات آلوده را از بستر دریاچه لایروبی نموده و تخلیه نمایند. تخلیه این شکاف باعث عمیق تر شدن کانالی می شد که به دهانه ایزل می رسید؛ بنابراین سطح دسترسی به رود برای رفت و آمد کشتی ها ارتقاء می یافت. با این حال، همچنان مشکل تخلیه وجود داشت. تخلیه این شکاف روی زمین با ایجاد اختلال در روند کشاورزی و مزاحمت برای ساکنان محلی همراه بود. از طرفی به خاطر تماس با مواد سمّی و فلزاتی همانند کادمیم، آرسنیک و جیوه، خطری جدی برای سلامت محسوب می شد؛ بنابراین تصمیم بر این شد تا رسوبات و گل و لای آلوده در گودال بزرگی به نام ایزلوگ که در خود دریاچه واقع شده ذخیره گردد.

ایزلوگ بین سال های 1996 تا 1999 ساخته شد. این گودال 1 کیلومتر قطر و 45 متر عمق داشته و ظرفیت نگهداری 20 میلیون متر مکعب گل و لای را دارد. اطراف آن را پشته هایی به ارتفاع 10 متر احاطه نموده است. به منظور جلوگیری از نشت یا درز کردن گل و لای، کفِ این انباشتگاه با خاک معدنی پوشانده و غیرقابل نفوذ شده و این دیواره را با فویل پوشانده و سطح آب در این گودال در سطحی پایین تر از دریاچه نگه داشته می گردد.

جزیره ای در اطراف این گودال ساخته شد که تسهیلات پردازش داشته که می تواند مواد آلاینده را از شن های ته نشین شده جدا کند. شن پاکسازی شده را می توان برای ساخت و ساز در سایر منطقه ها مورد استفاده قرار داد.

عملیات لا یروبی در سال 2000 شروع شد و انتظار می رود که طی یک منظره 20 ساله به انتها برسد. وقتی این انباشتگاه پُر گردد، با لایه هایی از خاک معدنی و شن پوشیده می گردد و این جزیره و تالاب برای اهداف تفریحی مورد استفاده قرار گرفته و به طبیعت فرصت جولان خواهد داد. دو جزیره مصنوعی که بلافاصله در قسمت شرقی انباشتگاه گل و لای ساخته شد به وسیله پرندگان آبی مانند قوها، غازها، مرغابی های کوهی و شانه به سرها اشغال شده است.