حداقل دستمزد در ونزوئلا 4 برابر شد - مجله سامی

حداقل دستمزد در ونزوئلا چهاربرابر شد. به گزارش رویترز وزیرکار ونزوئلا، ادواردو پینیاتا، اعلام کرد حداقل دستمزد از 1.8 میلیون بولیوار به 7 میلیون بولیوار افزایش می یابد. معادل دلاری حداقل دستمزد قبلی 64 سنت بود که با این افزایش 289 درصدی به 2.4 دلار آمریکا رسیده است. وزیر کار ونزوئلا در ادامه صحبت هایش به مناسبت روز کارگر که از تلویزیون دولتی پخش شد، اعلام کرد علاوه بر افزایش حداقل دستمزد، پاداش غذایی کارگران نیز افزایش می یابد که با احتساب این افزایش به 3.5 دلار در ماه می رسد. این دومین بار طی سال جاری میلادی است که دولت نیکولاس مادورو حداقل دستمزد را افزایش داده است.

ونزوئلا چهارمین سال ابرتورم را در شرایطی پشت سر می گذارد که 7 سال از ورود اقتصاد این کشور به رکود می گذرد و با حداقل دستمزد جدید تنها می توان یک لیتر شیر و یک کیلوگرم پنیر تهیه کرد و این رقم حتی کفاف خرید یک کیلوگرم گوشت قرمز را نمی دهد. همچنین از دو سال گذشته با کاهش کنترل مالی از سوی مقامات، اقتصاد ونزوئلا به آرامی دچار فرآیند دلاریزه شدن شده است و مردم برای مبادلات خود از دلار به جای بولیوار استفاده می کنند، اما کارگران همچنان دستمزد خود را به بولیوار دریافت می کنند. مادورو که سابقه رانندگی اتوبوس را قبل از ورود به سیاست در کارنامه دارد، به نظر نمی رسد در راندن اقتصاد ونزوئلا کارنامه خوبی از خود به جا گذاشته باشد.

افزایش دستمزد در روز کارگر

ادواردو پینیاتا، وزیر کار ونزوئلا دو روز قبل در تجمع هواداران دولت که به مناسبت روز جهانی کارگر برگزار گشت، علاوه بر اعلام چهاربرابر شدن حداقل دستمزد در ونزوئلا از اختصاص سه میلیون بولیوار کوپن به آن دسته از شهروندانی خبر داد که درآمد ماهانه آنها کمتر از 10 میلیون بولیوار است. اگر چه حداقل حقوق ماهانه در ونزوئلا با افزایش 288.8 درصدی تقریبا چهار برابر می شود اما همچنان به شهروندان این کشور امکان جبران قدرت خرید از دست رفته طی سال های گذشته را نمی دهد.

اقتصاد ونزوئلا از هفت سال پیش تا امروز در شرایط رکودی به سر می برد و این رکود با وقوع پاندمی کرونا تشدید نیز شده است. این کشور آمریکای جنوبی همچنین از چهار سال پیش تا به امروز با ابرتورم دست و پنجه نرم می کند. نرخ تورم ونزوئلا در سال 2020 به حدود 3هزاردرصد رسید. نکته قابل توجه این است که افزایش حداقل حقوق ماهانه نه تنها امکان خرید یک کیلو گوشت را فراهم نخواهد کرد بلکه حتی برای خرید یک شانه تخم مرغ نیز کافی نخواهد بود. قابل ذکر است که دولت نیکلاس مادورو با تحریم های بین المللی به ویژه از سوی آمریکا روبه رو است.

بحران از کجا آغاز شد؟

ونزوئلا زمانی در دهه 80 میلادی یکی از قدرت های عظیم مالی آمریکای جنوبی محسوب می شد و با اتکا بر ذخایر عظیم نفت و صادرات آن درآمد بالایی را برای خود رقم زد. هوگو چاوز، رئیس جمهور سابق ونزوئلا پس از تجربه یک کودتای نافرجام در سال 1992، در سال 1998 میلادی به قدرت رسید و در زمانی که افزایش قیمت نفت این کشور باعث شده بود تا ونزوئلا شرایط مالی مناسبی را تجربه کند؛ این ماه عسل نفتی باعث شد ونزوئلا مخارج خود را ذیل یک برنامه رفاه بالا ببرد و همزمان بدهی خارجی این کشور نیز افزایش یافت.

داستان از این قرار است که ونزوئلا، مالی سوسیالیستی تحت رهبری هوگو چاوز بود که در ابتدا هم از حمایت مردمی بالایی برخوردار شد و هم مالی رو به رشد داشت. چاوز اما الگویی جالب توجه اما تکراری از حکمرانی داشت که بارها در رهبران سیاسی دیگری در سراسر جهان تجربه شده بود و در آینده نیز تجربه خواهد شد: او یک پوپولیست تمام عیار بود و می خواست به هر روشی که شده، محبوب شهروندان باقی بماند و البته از قدرت هم کنار نرود. صعود قیمت نفت از حدود سال 2000 میلادی درآمدهایی را روانه این کشور کرد که از دهه هشتاد بی سابقه بود. چاوز تصمیم داشت تا این درآمد را برای بهبود شرایط مالی، فرهنگی و به خصوص اقشار کم درآمد جامعه هزینه کند و جای پای خود را محکم کند. این برنامه شامل اقداماتی مانند ساخت هزاران درمانگاه رایگان برای اقشار کم درآمد و ارائه یارانه های غذایی و مسکن می شد. چاوز این اقدامات را به اعتبار و با پشتوانه درآمدهای نفتی سرشار ونزوئلا عملیاتی می کرد و از سوی دیگر همزمان به سرکوب قیمت ها می پرداخت. این اتفاق منجر به پدیده بیماری هلندی در اقتصاد ونزوئلا شد که پدیده شایعی میان دولت های نفتی است.

خاتمه ماه عسل نفتی

ناکامی سیاست های هوگو چاوز زمانی عیان شد که تورم و کمیابی کالا ها در اقتصاد ونزوئلا همزمان نمایان شد و در پی این اتفاقات در سال 2003 اعتصابات گسترده ای در شرکت نفت و گاز ونزوئلا رقم خورد که تولید نفت این کشور را به شدت کاهش داد و تولید ناخالص داخلی ونزوئلا حدود 27 درصد کاهش یافت. در پی این اعتصاب هوگو چاوز از برنامه خود برای مقابله با تورم و کاهش ارزش پول ملی رونمایی کرد که شامل ملی کردن صنایع و همچنین اعطای یارانه برای غذا و برخی دیگر از کالاهای اساسی می شد.

زمام داری مادورو و ابرتورم

با مرگ چاوز بر اثر ابتلا به سرطان و جانشینی پر حاشیه نیکولاس مادورو به جای او، ونزوئلا وارد دوره ای از آشوب سیاسی و مالی شد که هنوز هم ادامه دارد. بیش از 40 درصد از صادرات نفت ونزوئلا درآن زمان به آمریکا انجام می شد. بیش از 95درصد صادرات ونزوئلا را نفت تشکیل می داد و با سقوط قیمت نفت در سال 2014 اقتصاد ونزوئلا وارد رکود شد. دولت برای تامین هزینه های خود به چاپ پول گسترده روی آورد و با این همه، ظاهرا مسائل مالی ونزوئلا آن قدر زیاد بود که اسکناس های مورد نیاز برای پوشاندن مسائل سر به آسمان زدند.

نرخ تورم ونزوئلا ماه به ماه افزایش پیدا می کرد و به نرخ های عجیب و غریب می رسید و طولی نکشید که سراسر کشور صحنه آشوب و شورش شد. صندوق بین المللی پول اعلام کرده که بین سال های 2013 تا 2017 اقتصاد ونزوئلا نزدیک به 30 درصد کوچک تر شده است. در این دوران کمبود مسکن نیز تشدید شد و ونزوئلا، کشوری که در دهه 80 به دلیل دستمزد های بالا میزبان کارگران مهاجر بود شاهد مهاجرت گسترده همه مردم به کشور های همسایه بود، همچنین باید گفت گرسنگی گسترده تنها یکی از نتایج ابرتورم ونزوئلا است؛ باید توجه داشت آنچه در دوران مادورو رقم خورد از دولت قبل آغاز شده بود و حاصل سیاست های پیگیری شده از سوی هوگو چاوز بود.

سیاست های پول پاشی در اقتصاد، کنترل نرخ تورم با واردات افسارگسیخته کالاها، آن هم در اقتصاد نفتی ونزوئلا این کشور را به انباری از باروت بدل کرد که با کاهش قیمت نفت و وقوع تحریم های بین المللی به نتایجی چون ابرتورم و کاهش تولید ناخالص داخلی منجر شد. شگفتی های ونزوئلا به همین موارد محدود نمانده و اخبار عجیب بسیاری در این سال ها از ونزوئلا مخابره می شود؛ برای مثال اسکورت کامیون های حامل گوشت و دیگر کالا های خوراکی توسط نیروهای ارتش ونزوئلا یا خرید و فروش کالاها بر اساس وزن دسته های اسکناس از دیگر عجایب رقم خورده در ونزوئلا است.

منبع: جهانی اقتصاد