در انتظار سرانجام تبعیض ها در ورزش مادر، حدادی همه دوومیدانی نیست - مجله سامی

به گزارش خبرنگاران، پس از برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون دوومیدانی، هاشم صیامی با 24 رای به عنوان رئیس این فدراسیون انتخاب شد تا دوومیدانی پس از یک سال از بلاتکلیفی خارج شود. کار صیامی برای مدیریت این رشته سخت است چون با وجود اینکه دوومیدانی مادر ورزش ها و پرمدال ترین رشته در بازی های المپیک است، اما شرایط خوبی ندارد. از طرفی این رشته 24 ماده تخصصی دارد که در هر ماده ورزشکاران زیادی فعالیت می کنند و انتظار حمایت و برنامه ریزی درست از سوی فدراسیون را دارند، بنابراین مسئولان جدید باید با شناخت شرایط ورزشکاران سعی در تدوین برنامه دقیق برای آن ها، توزیع عادلانه منابع بین آن ها، توجه به بخش پایه، حمایت از مربیان باکیفیت داخلی و مدیریت درست سایر مسائل داشته باشند.

هزینه های زیاد این رشته باعث شده که بسیاری از ورزشکاران ناامید شوند یا به سختی کار خود را ادامه دهند، بنابراین بحث تخصیص عادلانه بودجه اهمیت زیادی دارد و یکی از اصلی ترین اقدامات برای بهبود شرایط خواهد بود اما در چند سال اخیر دوومیدانی به احسان حدادی خلاصه شده است. مسئولان دوومیدانی در یک دهه گذشته تلاش کرده اند تا این ورزشکار را راضی نگه دارند و امکانات درخواستی اش را فراهم کنند اما پس از مدال نقره المپیک 2012 لندن، حدادی نتوانسته مدعی کسب مدال جهانی باشد و افتخاراتش تنها به سطح قاره آسیا محدود شده است.

تدارک اردوهای طولانی مدت در آمریکا و اروپا، عقد قراردادهای دلاری با مربی و ماساژور خارجی و به تازگی درخواست عجیب و غریب عمل جراحی خارپاشنه در آلمان، هزینه های زیادی را در این سالها به فدراسیون تحمیل کرده است. در حالی که حدادی پس از برنز قهرمانی جهان 2011 و نقره المپیک 2012 که حدود یک دهه از آنها می گذرد، در حد مدال جهانی ظاهر نشده و تنها قادر به کسب مدال بازی های آسیایی و قهرمانی آسیا بوده است.

این ورزشکار که برای عمل ساده خارپاشنه خود در ایران از پزشکان داخلی تضمین می خواهد اما آیا خودش حاضر است تضمین بدهد که با این همه هزینه که برای او می شود در المپیک توکیو مدال خواهد گرفت؟

در شرایطی که قیمت دلار از 30 هزار تومان هم فراتر رفته است و شرایط اقتصادی کشور به دلیل شیوع کرونا و تحریم های آمریکا خوب نیست، قرار است حدادی راهی اروپا شود تا با هزینه ای هنگفت یک جراحی ساده خار پاشنه انجام دهد؛ عملی که در داخل ایران هم به راحتی انجام می شود. در حالی که اگر فدراسیون دوومیدانی اگر یک دهم این هزینه ها را صرف ورزشکاران جوانی مثل مهدی پیرجهان می کرد، در آینده شاهد مدال آوری آنها بودیم و حال و روز دوومیدانی نیز بهتر از این بود که هشت سال چشم انتظار تکرار مدال جهانی یا المپیک حدادی باشیم.

با این حال انتظار بر این است که رئیس جدید فدراسیون دوومیدانی با دقت و عدالت بیشتری رفتار کند تا شاهد کشف استعدادهایی باشیم که به دلیل کمبود امکانات و بی توجهی ها در حاشیه قرار گرفته اند و یا نابود شده اند. حال دوومیدانی خوب نیست و این نکته را بسیاری از کارشناسان تایید کرده اند؛ قطعا راه درمان آن توجه صرف به یک ورزشکار و بی توجهی به استعدادها نیست.

دیگر دوره آن گذشته است که یک ورزشکار بخواهد با انتقاد از رئیس فدراسیون به خواسته هایش برسد و رئیس را در منگنه قرار دهد که اگر اردوی طولانی مدت در کشوری مانند آمریکا یا خواسته های پر هزینه اش را برآورده نکند او را به باد انتقاد خواهد گرفت. همه می دانند که دیگر این حرفها خریدار ندارد و راه نجات دوومیدانی توزیع عادلانه بودجه برای پرورش صحیح تمام استعدادها است.