نیویورک تایمز: آمریکا عقب مانده است - مجله سامی

نیکولاس کریستوف در مطلبی برای روزنامه نیویورک تایمز آورده است: گرچه دیگر همچون سال 2018 رئیس جمهوری نداریم که در یک کنفرانس مطبوعاتی بین المللی آبروی ما را ببرد و اگرچه نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو نشان می دهد که 75 درصد از پاسخ دهندگان در ده ها کشور ابراز اطمینان کردند که رئیس جمهوری کنونی آمریکا کار درست را انجام می دهد و این با آمار 17 درصد در سال پیش از آن (زمان ترامپ) قابل مقایسه نیست اما با وجود همه اینها در حالت کلی می بینیم که آمریکا بازنگشته است. از لحاظ سلامتی و خوشی در داخل و رقابت خارجی، حقیقت رک و بی پرده این است که آمریکا عقب مانده است. از برخی جهات، ما در حال لغزش به سمت میان مایگی هستیم.

یونانی ها آمار بالاتری در فارغ التحصیلان دبیرستانی دارند. شیلیایی ها بیشتر عمر می کنند. پانزده ساله ها در روسیه، لهستان، لیتوانی و بسکمک از دیگر کشورها نمرات بسیار بهتری در ریاضیات به نسبت آمریکایی ها می آورند و شاید این معکمک برای جایگاه کشورها در یک نسل یا دو نسل آینده باشد.

محض اطلاع عرض می شود که یک پنجم آمریکایی های 15 ساله نمی توانند در سطحی که از یک فرد 10 ساله انتظار می رود، بخوانند. پس چطور قرار است این میلیون ها نفر آمریکایی در یک اقتصاد جهانی شده رقابت کنند؟ به اعتقاد من، بزرگترین تهدید برای آینده آمریکا بیش از آنکه ظهور چین یا یک روسیه سرکش باشد، کم کاری خودمان در داخل است.

ما آمریکایی ها مدام شعار ما نفر اول هستیم را تکرار می کنیم، با اینکه تازه ترین شاخص پیشرفت اجتماعی که معکمک برای سنجش شرایط بهداشت، ایمنی و رفاه در سراسر جهان است، ایالات متحده را در رتبه بیست و هشتم قرار داده است. بدتر اینکه، ایالات متحده یکی از سه کشور از مجموع 163 مورد بود که طی دهه گذشته در بحث رفاه عقب گرد هم داشت.

این ماه، ارزیابی دیگری از سوی رتبه بندی رقابت جهانی آی.ام.دی 2021 ایالات متحده را در جایگاه دهم بین 64 اقتصاد قرار داد. یک مطالعه دیگر از جانب بانک جهانی، ایالات متحده را در جایگاه سی و پنجم از مجموع 174 کشور قرار داد.

بنابراین، اینکه ما بار دیگر رئیس جمهوری داریم که مورد احترام جهان است، امری فوق العاده به نظر می رسد. اما ما بازنگشته ایم و ما باید با این حقیقت روبرو شویم که بزرگترین آسیب پذیری ما این نیست که دیگر کشورها با ما چه می کنند، بلکه این است که ما با خودمان چه کرده ایم. در زمانی که بسکمک از آمریکایی ها در حالت ایده آل خودشان نیستند، ایالات متحده نمی تواند به پتانسیل خودش دست یابد.

مایکل گرین، مدیر ارشد گروهی که شاخص پیشرفت اجتماعی را منتشر می کند، می گوید: ناکامی مزمن آمریکا در تبدیل قدرت اقتصادی خودش به پیشرفت اجتماعی، لطمه بزرگی به نفوذ آمریکاست. ممکن است اروپایی ها به پوپایی شرکتی آمریکا رشک بورزند اما آنها می توانند خودشان را اینطور آرام کنند که عملکرد بسیار بهتری در بحث نتایج اجتماعی، از آموزش تا بهداشت و محیط زیست، دارند.

او میگوید: شاید رقبایی نظیر چین، فرسایش بافت اجتماعی آمریکا را نشانه ای از ضعف استراتژیک ببینند. شاید اقتصادهای در حال ظهور که شهروندانشان از کیفیت زندگی بهتر از آمریکایی ها لذت می برند، دلشان نخواهد از سمت دولت آمریکا موعظه شوند.

شاید پیشنهادهای بایدن برای افزایش یارانه فرزندان خانواده های کم درآمد، برای مراقب از بچه ها و دسترسی بهتر به اینترنت بتواند به مساله ضعف استراتژیک آمریکا کمک کند. پتانسیل آن برای تقویت کشورمان، بیش از برنامه 1.2 تریلیون دلاری است که مقام های آمریکایی برای مدرن سازی زرادخانه هسته ای ما دنبال می کنند. بزرگترین تهدیدات امروز ما کسانی هستند که نمی توانیم آنها را با بمب هسته ای هدف قرار دهیم.

آمریکا هنوز قدرت های هنگفتی دارد. بودجه نظامی آن بزرگتر از مجموع بودجه های نظامی 10 کشور است. دانشگاه های آمریکایی عالی هستند و پویایی شرکت های ایالات متحده در نحوه استفاده مردمان سراسر جهان از آیفون هایشان برای ارسال پیامی در صفحات فیسبوک خودشان درباره آهنگ های تیلور سوئیفت مشخص است.

اما آنها همچنین وحشت زده درباره شورش کنگره و تلاش جمهوریخواهان برای مانع تراشی در جهت رای گیری اظهارنظر کردند. دموکراسی آمریکایی هرگز آنچنان که ما دوست داشتیم فکر کنیم، الگویی درخشان برای جهان نبود، اما مطمئنا اکنون لکه دار شده است.

به همین ترتیب، رویای آمریکایی که پدر مهاجر مرا در سال 1952 به سواحل اینجا کشاند، به شکل فزاینده ای واهی است. یک بررسی دانشگاه استنفورد نشان می دهد واضح است که این رویای آمریکایی احتمالا بیشتر در آن طرف اقیانوس اطلس، به ویژه در دانمارک یافت می شود.

جرومی پاول، رئیس بانک مرکزی آمریکا سه شنبه گفت این موارد، ما را به نام یک اقتصاد و به نام یک کشور، عقب نگه داشته است.

به طور گسترده تر، ایالات متحده پیشتازی در آموزش و سرمایه گذاری روی بچه ها را از دست داده است. پروژه سرمایه گذاری انسانی بانک جهانی پیش بینی می کند که بچه ها امروز آمریکا تنها می توانند به 70 درصد از بهره وری بالقوه خودشان دست یابند. این به آنها آسیب می زند، این به کشورمان هم آسیب می رساند.

ما نمی توانیم کنترل کنیم که آیا چین ناوهای هواپیمابر بیشتری می سازد یا خیر. ما نمی توانیم جلوی هر هکر روسی را بگیریم. اما برای بازگرداندن حقیقی آمریکا، ما باید کمتر نگران کاری که دیگران انجام می دهند، باشیم و دغدغه ما بیشتر آنچه خودمان بر سر خودمان می آوریم، باشد.

311311