مسکن های سنتی، بلای جان فوتبال ایرانی - مجله سامی

به گزارش خبرنگاران، روزنامه قانون نوشت: ماجرای تمدید قرارداد کی روش مانند مسکنی برای جامعه فوتبال ایران است. شاید این جامعه خودش علاقه ای به استفاده از این مسکن ندارد اما به هر حال باعث می گردد برای مدتی هر چند کوتاه تب و تاب نقدها فروکش کند و مدتی صدای مخالفی شنیده نگردد یا حداقل کمتر شنید گردد!

با اعلام مهدی تاج قرارداد سرمربی تیم ملی تا سرانجام جام ملت های آسیا2019 تمدید شد. البته این اعلام، اتفاق جدیدی نیست. پیش از این نیز بارها با اعلام رییس و دیگر مقامات فدراسیون فوتبال قرارداد کی روش تمدید گردیده بود اما خیلی زود معین شد این اتفاق نیفتاده است. برای اولین بار نیست که می شنویم قرارداد کی روش تمدید شد و نگرانی از این بابت وجود ندارد. همین چند روز پیش بود که قرارداد کی روش تمدید گردیده بود و رییس فدراسیون این را به همه رسانه ها نیز اعلام نمود اما سرمربی تیم ملی با لباس شخصی در محل تمرین تیم حاضر شد تا به اهالی فوتبال ایران اعلام کند این قرارداد فقط از نظر فدراسیون شما تمدید گردیده است!

اما مساله نگران نماینده، تمدید قرارداد کی روش نیست. در واقع می توان گفت در حال حاضر نگرانی اهالی فوتبال از ماندن یا رفتن شخص کی روش نیست بلکه نگرانی ها به آینده نیمکت تیم ملی مربوط می گردد. با اتفاقاتی که افتاده و رفتارها و واکنش هایی که از افراد درگیر با تیم ملی دیده ایم، می توان نتیجه گرفت که کی روش سال بعد در ایران نخواهد ماند. شاید این آخرین دوره همکاری او با تیم ملی ایران باشد. به وضوح حس می گردد که او آینده روشنی را برای خودش تصور نمی نماید و از طرفی نیز فدراسیون فوتبال ایران تا کنون بهای زیادی برای حمایت از کی روش داده است. فدراسیون خیلی کوشش کرد کی روش را تا سرانجام جام ملت ها نگه دارد و اگر چه این کوشش، فشار زیادی را روی دوش مسئولانش گذاشت اما خواسته خودش را عملی کرد. با این حال معین است که این فشار در طولانی مدت بیشتر نیز می گردد و شاید فدراسیون توان تحمل آن را در آینده نزدیک نداشته باشد. بنابراین انتهای مسیر فدراسیون - کی روش به خوبی دیده می گردد.

کی روش می رود و تیم ملی زیر و رو می گردد. بازیکنان بیشتری از تیم ملی خداحافظی می نمایند و نیمکت تیم ملی نیز خالی می گردد. شاید تا مدتی اثری از تمرین و اردوی تیم ملی نباشد و شاید راهنمایی تیم برای برگزاری چند اردوی نمایشی به فرد شناخته گردیده ای سپرده گردد اما چیزی که معین است، این بوده که فدراسیون فوتبال برنامه ای برای پس از جام ملت ها ندارد. به نظر می رسد فدراسیون در کوشش است در حال حاضر جام ملت ها را بدون تلخی به سرانجام برساند؛ به خصوص در وضعیتی که ادامه کار مهدی تاج نیز در هاله ای از ابهام قرار گرفته است و معین نیست که او در سال 1398 همچنان اداره امور را در دست دارد یا این که جای خودش را به فرد دیگری خواهد داد.

برنامه تیم ملی برای جام جهانی 2022 قطر معین نیست؛ در حالی که همه می دانند کشورهایی که به دنبال نتیجه گیری در جام جهانی هستند، برنامه های چهار و حتی پنج ساله را پایه ریزی می نمایند. امروز صحبت از تمدید قرارداد کی روش تا سرانجام امسال است اما اگر او برود چه کسی جایگزینش می گردد که بتواند پیشرفت بهتری را به فوتبال ما تزریق کند؟ اگر قرار است کی روش بماند، چه تمهیداتی برای ادامه کار او و پیشرفت بیشتر تیم ملی با راهنمایی او در نظر گرفته گردیده است؟ آیا فوتبال ما در جام جهانی قطر صعود از مرحله گروهی را تجربه می نماید یا این که دوباره با صلوات و دعای مردم، گل نمی خوریم تا به جام جهانی برویم و خودی نشان بدهیم و برگردیم؟ دستاورد ما از جام جهانی 2018 چه بوده است؟ آیا هدف مان فقط اذیت کردن اسپانیا و پرتغال بود یا این که درس های خوبی از این جام جهانی شگفت آور کسب کردیم؟ اگر درس گرفتیم آن را کجا استفاده خواهیم کرد؟ این درس چقدر به موفقیت ما در جام جهانی بعدی یاری می نماید؟ آیا در نوع نگاه و نوع برنامه ریزی ما تغییری به وجود آمده است؟ اگر بله، چه زمانی شاهد شروع برنامه های جام جهانی 2022 خواهیم بود؟ فوتبال ایران بیشترین ضربه را از همین برنامه های مقطعی می خورد؛ برنامه هایی که مسکن وار به بدنه بیمار فوتبال تزریق می شوند تا درد آن پنهان گردد و مدتی سرگرم باشیم! امروز رسانه ها با شور و حرارت زیادی از تمدید قرارداد کی روش تا سرانجام تورنمنت آسیایی صحبت می نمایند اما آیا کسی از خودش سوال کرد که پس از جام ملت ها چه برنامه ای برای تیم ملی خواهیم داشت؟ برنامه تیم ملی فوتبال برای جام جهانی بعدی باید از همین امروز اجرایی گردد و اظهاراتی مانند مذاکره می کنیم، کوشش می کنیم و... را نمی توان برنامه ریزی و هدف گذاری دانست.