از بیماری استیل بزرگسالان چه میدانید؟ - مجله سامی

علایم بیماری استیل بزرگسالان

بیشتر افراد مبتلا به بیماری مفصلی استیل بزرگسالان، ترکیبی از علائم و نشانه های زیر را دارند:

تب

ممکن است تب روزانه حداقل 102 فارنهایت (38.9 C) برای یک هفته یا بیشتر را داشته باشید.

تب معمولاً در اواخر بعدازظهر یا اوایل عصر به اوج خود می رسد.

شما ممکن است روزانه دو مرتبه افزایش تب را داشته باشید و بعد درجه حرارت تان به حالت عادی برگردد.

جوش

جوش های صورتی رنگی ممکن است بیاید و با تب همراه گردد.جوش معمولاً در بدن، بازوها و یا پاهای شما ظاهر می گردد.

گلو درد

این یکی از اولین نشانه های بیماری مفصلی استیل بزرگسالان است. غدد لنفاوی در گردن شما ممکن است متورم و نرم باشند.

مفاصل ورم کرده و دردناک

مفاصل شما - به خصوص زانوها و مچ دست- ممکن است خشک، دردناک و ملتهب باشند.

مچ پا، آرنج، دست ها و شانه ها ممکن است درد داشته باشند. ناراحتی مشترک معمولاً حداقل دو هفته طول می کشد.

درد ماهیچه

درد ماهیچه ای معمولاً کاهش می یابد و با تب آلوده می گردد، اما درد می تواند به مقدار کافی شدید باشد تا فعالیت های روزانه شما را مختل کند.

نشانه ها و علایم این اختلال می توانند از شرایط دیگر شامل لوپوسو نوعی سرطان به نام لنفوم تقلید کنند.

علل بیماری مفصلی استیل بزرگسالان

دلیل اصلی این بیماری مشخص نیست و یک بیماری ایدیوپاتیک است. به عقیده دانشمندان، پاسخ غیر طبیعی یا اغراق آمیز به یک عفونت یا ماده سمی ممکن است باعث این اختلال گردد. بعضی محققان معتقدند که ابتلا به بیماری استیل با شروع در بزرگسالی، یک سندرم خود التهابی است.

سندرم های التهابی اتوماتیک گروهی از اختلالات اند که با دوره های مکرر التهاب به دلیل ناهنجاری سیستم ایمنی ذاتی، مشخص می شوند و با اختلالات خود ایمنی فرق دارند. در سندرم خود التهابی سیستم ایمنی تطبیقی دچار خطا و نقص شده و به اشتباه به بافت های سالم حمله می کند.

محققان همچنین بر این باورند که سایتوکاین ها (پروتئین های تخصصی ترشح شده از سلول های خاص سیستم ایمنی که باعث تحریک یا مهار عملکرد سایر سلول های سیستم ایمنی بدن می شوند) و همچنین (Interleukin-1)، سیتوکینی که واسطه پاسخ سلول به التهاب شناخته می گردد، ممکن است در توسعه استیل بزرگسالان نقش داشته باشند.

یافته های بالینی غیر عادی مربوط به اینترلوکین 1 در بعضی از افراد مبتلا به بیماری استیل با شروع در بزرگسالی و درمان با دارو برای جلوگیری از فعالیت اینترلوکین -1 به دست آمده است. همچنین به نظر می رسد که سیتوکین هایی شامل اینترلوکین 6 (IL-6) و فاکتور نکروز تومورآلفا (TNF-alpha) نقش مهمی در پیشرفت استیل بزرگسالی دارند.

عوامل خطر در بیماری استیل بزرگسالان

سن عامل خطر اصلی بیماری مفصلی استیل بزرگسالان است:

یک برابر در 15 تا 25 سالگی و دو برابر در 36 تا 46 سالگی. مردان و زنان به یک مقدار در معرض خطر هستند. 1

عوارض

- تخریب مفاصل

التهاب مزمن می تواند باعث تخریب مفاصل گردد. شایع ترین مفاصل درگیر عبارتند از مفاصل زانو و مچ دست. کمتر مفاصل گردن، پاها، انگشتان و ران مبتلا می شوند.

- التهاب قلب

التهاب پرده بیرونی قلب (پریکاردیت) و یا التهاب بخش های عضلانی قلب (میوکاردیت) ممکن است بروز کنند.

- تجمع مایعات در اطراف ریه

التهاب ممکن است باعث تجمع مایعات در اطراف ریه ها گردد و این تجمع باعث می گردد به سختی نفس عمیق بکشید.

- آرتریت چند مفصل

- بیماری کبدی

- بزرگ شدن طحال

تشخیص

هیچ آزمایش تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد.

آزمایش های تصویربرداری می تواند تخریب ناشی از بیماری را نشان دهد.

آزمایش خون می تواند سایر بیماری ها که علائم آن شبیه این بیماری باشد را رد کند. 2

درمان

پزشکان از داروهای متعدد برای درمان بیماری استیل بزرگسالان استفاده می کنند. نوع دارویی که برای بیمار تجویز می گردد، به شدت علائم بیماری و عوارض جانبی دارو بستگی دارد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

داروهای ضد التهاب بدون نسخه مثل ایبوپروفن (ادویل، موترین IB وغیره) یا ناپروکسن سدیم، ممکن است به بهبود درد و تخفیف التهاب مفاصل کمک کند.

ضد التهاب های غیر استروئیدی قوی را باید با نسخه پزشک تهیه کرد. این داروها می توانند موجب آسیب کبدی گردد، بنابراین بهتر است که فرد برای بررسی عملکرد کبد، به طور منظم آزمایش خون بدهد.

استروئید ها

اغلب افراد مبتلا به بیماری استیل بزرگسالان، نیازمند مصرف داروهای استروئیدی مثل پردنیزون هستند. این داروهای قوی التهاب را کاهش می دهند، اما ممکن است مقاومت بدن در مقابل عفونت را نیز کمتر کرده و احتمال ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند.

متوتروکسات (Methotrexate)

داروی متوتروکسات (ترکسال) را معمولا همراه با پردنیزون تجویز می کنند تا بتوان دوز مصرف پردنیزون را کمتر کرد.

تعدیل کننده های پاسخ بیولوژیک

داروهایی مثل ایمفلکسی مب (infliximab)،ادالیموماب (adalimumab) و اتانرسپت (etanercept) می تواند مفید باشد اما تاثیرات مصرف طولانی مدت آن ها هنوز مشخص نیست. اگر داروهای دیگر موثر واقع نشوند، پزشک ممکن است مصرف داروهایی مثل آناکینرا (anakinra)، توسیلیزوماب (tocilizumab)، ریتوکسیماب (rituximab) را توصیه کند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

داروهایتان را دریابید

حتی اگر بعضی روزها علائم خاصی مشاهده نمی کنید، باز هم مصرف داروها طبق دستور پزشک الزامی است. کنترل التهاب به کاهش خطر بروز عوارض کمک می کند.

مکمل های غذایی مصرف کنید

اگر دوز بالای پردنیزون مصرف می کنید، با پزشک در خصوص مصرف کلسیم و ویتامین D مشورت کنید تا از از این طریق از پوکی استخوان جلوگیری کنید.

تحرک داشته باشید

اگر چه به هنگام درد مفاصل نمی توانید به راحتی حرکت کنید، اما انجام نرمش ها و حرکات ورزشی برای تمام انواع آرتریت توصیه می گردد.

ورزش کردن به حفط دامنه حرکتی کمک می کند و از سفتی و درد مفاصل می کاهد.

آمادگی برای ویزیت پزشک

ابتدا ممکن است درباره مشکل خود با پزشک خانواده مشورت کنید. اما احتمالا وی شما را به یک متخصص بیماری های مفصلی (روماتولوژی) ارجاع خواهد داد.

کاری که شما می توانید انجام دهیدزمانی که از پزشک خود وقت ملاقات می گیرید، در خصوص این که پیش از ملاقات چه اقداماتی (مثل ناشتایی برای معاینه یا آزمایش) باید انجام دهید، سوال کنید. می توانید لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

تمامی علائم بیماری و همچین زمان شروع آن و این که چه موقع این علائم به اوج می رسند را یادداشت کنید.

سوابق بیماری و همچنین سایر بیماری های خود را یادداشت نمایید.

تمام داروهایی که مصرف می کنید، همچنین مکمل ها و ویتامین ها را به همراه دوز مصرفی آنها یادداشت کنید.

سوال های خود را یادداشت نمایید.

در صورت امکان یکی از دوستان یا اعضای خانواده تان را همراه خود ببرید تا اطلاعاتی را که پزشک به شما می دهد، به خاطر بسپارند.

اصلی ترین سوالاتی که در خصوص این بیماری می توان از پزشک پرسید شامل موارد زیر است:

دلیل اصلی بروز این علائم چیست؟

عوامل احتمالی دیگر در ایجاد این علائم کدامند؟

انجام چه آزمایشاتی مورد نیاز است؟

آیا این شرایط موقتی است یا دائمی؟

بهترین اقدام ممکن کدام است؟

چه روش های درمانی جایگزینی برای گزینه درمانی پیشنهادی شما وجود دارند؟

من دچار بیماری (یا بیماری های) دیگری نیزهستم. چگونه می توانم این دو بیماری را باهم مدیریت کنم؟

آیا رژیم غذایی یا محدودیت خاصی را باید رعایت کنم؟

آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟

آیا بروشور یا کتابی در خصوص این بیماری وجود دارد که بتوان آنرا مطالعه کرد؟ خواندن چه وب سایتی را پیشنهاد می کنید؟

در پرسیدن سوالات دیگری که به ذهنتان می رسد، غیر از آنچه ذکر شد تردید نکنید.

سوالات احتمالی پزشک از شما

علائم از چه زمانی شروع شده است؟

آیا این علائم دائمی هستند و یا رفت و برگشت می کنند؟

چه وقت این علائم به اوج شدت خود می رسند؟

چه درمان ها یا مراقبت هایی را امتحان کرده اید؟

آیا این خود مراقبتی یا روش های درمانی موثر واقع شده اند؟

آیا مبتلا به بیماری های دیگر نیز هستید؟ 3

پی نوشت:

1.www.namnak.com

2.www.tebyan.com

3.www.virtualdr.ir

منبع: راسخون